سنجش طیف مشارکتی برای شبکه های پهپادی مجهز به فناوری رادیوشناختی و مخابرات دوطرفه

امروزه با پیشرفت فناوریهای ارتباطی و الکترونیک، استفاده از پرنده های هدایتپذیر از دور (پهپاد) در شبکه های بیسیم گسترش یافته است. یکی از چالشهای اصلی شبکه های بی سیم، مسئله استفاده بهینه از طیف است. برای حل این مسئله در شبکه های پهپادی از فناوری رادیوشناختی استفاده میشود تا پهپاد با سنجش طیف شبکه اصلی، بتواند به عنوان کاربر ثانویه از شبکه استفاده کند. چالش مهمتر اینجا زمان سنجش طیف برای تشخیص حضور کاربر اولیه است. یک راه حل برای حل این مشکل، استفاده از فناوری مخابرات دوطرفه است تا پهپاد همزمان با سنجش طیف، بتواند به ارسال اطلاعات نیز بپردازد. تمرکز اصلی این مقاله بر دقت و سرعت سنجش طیف در شبکه های پهپادی رادیوشناختی مجهز به فناوری مخابرات دوطرفه است و در آن ضمن معرفی روشهای توزیعشده برای سنجش طیف، آنها را از لحاظ دقت و سرعت سنجش بررسی کرده و مقاوم بودن آنها نسبت به تغییرات شبکه مانند خرابی لینک بررسی میشود. نتایج شبیه سازی نشان میدهند روش مبتنی بر اجماع عملکرد نزدیک تری به روش متمرکز دارد، اما روش مبتنی بر انتشار، نسبت به تغییرات شبکه مقاوم بوده و سرعت همگرایی بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

پرنده هدایت پذیر از دور (پهپـاد) ، مخـابرات رادیوشـناختی ، سـنجش طیـف توزیـع شـده ، سـنجش طیـف مشارکتی ، روش مبتنی بر اجماع ، روش مبتنی بر انتشار ، مخابرات دوطرفه.