چرایی توسعه ناهمگون در مناطق مرزی جنوب شرق ایران براساس نظریه سازه انگاری

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 424

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BSDCONF01_018

تاریخ نمایه سازی: 22 آذر 1399

چکیده مقاله:

طرح مسئله: یکی از شاخصه های قدرت در کشورها، نگاه راهبردی و استراتژیک به مناطق مرزی در جهت پیشبرد امور کلان کشور میباشد. استان سیستان و بلوچستان با قرار داشتن در جنوب شرق کشور و پهنه مرزی وسیع زمینی و آبی و همجواری با دو کشور افغانستان و پاکستان و برخورداری از آبهای آزاد همواره مورد توجه تصمیم گیران جمهوری اسلامی ایران قرار داشته است اما نگاه تک بُعدی با محوریت رویکرد امنیتی؛ سایر ظرفیتها و توانمندی های حوزه جغرافیایی استان را مغفول نگه داشته و نیازمند نگاهی متوازن و همگون در سایر حوزه های اقتصادی-تجاری، صنعتی، زراعی و سیاسی است بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی چرایی توسعه ناهمگون در منطقه مرزی جنوب شرق کشور میباشد.روش پژوهش: در مطالعه موردی پژوهش حاضر، با بهرهگیری از نظریه سازه انگاری، از روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی با تکیه بر ابزار کتابخانه ای ـ اسنادی استفاده شده است.یافته ها: یافته های پژوهش نشان میدهد با توجه به انتزاعی و بین الذهانی بودن مفهوم امنیت و ریشه داشتن آن در باورهای ذهنی و فرهنگی تصمیم گیران و دولتمردان جمهوری اسلامی ایران بنظر میرسد توسعه همگون و متوازن در استان سیستان و بلوچستان نیازمند تغییر باورها و ذهنیت های تصمیم سازان و بالتبع تصمیم گیران راهبردی کشور می باشد.نتیجه گیری: در این پژوهش با ترسیم جایگاه ژئواستراتژیک مناطق مرزی به ویژه جنوب شرق و تبیین پارامترهای ناامنی در این مناطق نتیجه گیری میشود امنیت پایدار زمانی محقق میگردد که توسعه در سایر ابعاد، همسان اهتمام به توسعه امنیتی مدنظر قرار گیرد.

نویسندگان

مصطفی اسمعیل تبار

کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

امید حسینی

کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد