نخبگان سیاسی وتئوری قدرت

این مطالعه به بررسی نخبگان سیاسی و تئوری قدرت می پردازد. هدف این مطالعه شناخت مفهوم نخبه سیاسی و تحلیل مؤلفه های تئوری قدرت می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت تحلیلی و توصیفی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است. یافته های مطالعه نشان می دهد که نخبگان سیاسی نقش زیادی در فرهنگ و سیاست کشورها دارند. در نظام جمهوری اسلامی ایران باانگیزه های سیاسی به برجسته کردن عناصر هویت ملی پرداخته و در صورت عدم اجماع نسبی بین نخبگان سیاسی نخبگان نیز با مؤلفه های هویتی و ارزشی متضاد با بر سازمانهای فرهنگی، اقتصادی و غیره باعث چندپارگی هویت و تفرق و پراکندگی میان گروه های جامعه شده اند. مؤلفه های قدرت در این مطالعه شامل مشارکت سیاسی، قدرت سیاسی، رهبری و فرهنگ جامعه بوده که هریک از این مقوله ها در جای خود در تضعیف یا استحکام قدرت نقش مهمی ایفا می کنند. مشارکت سیاسی نمونه ای از رفتار اجتماعی بوده و زمانی مؤثر است که تغییراتی اساسی و بنیادی در تفکر و عمل حاصل گردد. به همین جهت مشارکت موجب بها دادن به نقش و عقیده مردم در تصمیم گیری های سیاسی و دسترسی آنها به منافع قدرت است. قدرت سیاسی موجب انضباط و نظم سیاسی در جامعه است و باعث کاهش قدرت مخالفان و استحکام بخشی به ساختار و مرتبه ی حاکمان می باشد. قدرت سیاسی در جمهوری اسلامی مبتنی بر قدرت نرم و عدم استفاده از زور و شکنجه و بر مبنای امر به معروف و مسئولیت پذیری و غیره می باشد. رهبری سیاسی در کشورهای اقتدارگرا و دموکراسی متفاوت است. در کشورهای دموکراسی سیاستمداران عمدتا از تشویق و جذبه در پیشبرد اهداف خویش استفاده می کنندولی در کشورهای اقتدارگرا استفاده از زور و فرمان و دستور میباشد. رهبـری در جمهـوری اسـلامی هـدایت معنوی و هدایت جامعه و اداره نهادهای حکومتی را بر عهده دارد و تحت نظر اسلام به اداره حکومت جامعه ی اسلامی میپردازد. همچنین فرهنگ جامعه که از مؤلفه های قدرت است از عوامل تأثیرگـذار بـر قـدرت اسـت. برای تضعیف یک جامعه کافی است که فرهنگ جامعه و ارزشهای آن دچار اختلال گـردد و درنتیجـه کشـور دچار چند پارچگی و اختلال خواهد شد و در کاهش قدرت سیاسی کشور اثرات سوئی خواهد گذاشت.

کلیدواژه ها:

نخبکان سیاسی ، قدرت ، مشارکت سیاسی ، رهبری ، قدرت سیاسی