شروط باطل و مبطل

  • سال انتشار: 1399
  • محل انتشار: ششمین همایش ملی پژوهش های نوین در حوزه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی ایران
  • کد COI اختصاصی: SHCONF06_193
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 1189
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

فاطمه مظفری

وکیل پایه یک دادگستری، مشاور حقوقی و کارشناس ارشد حقوق خصوصی

فرناز ابراهیمی

کارشناس ارشد حقوق خصوصی

طیبه طاهرزاده

وکیل پایه یک دادگستری، مشاور حقوقی و کارشناس ارشد حقوق خصوصی -

حمید حسنی

کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی

چکیده

از جمله مباحث مهم در زمینه ی قواعد عمومی قراردادها مبحث مربوط به شروط ضمن عقد است. هر فردی در زندگی اجتماعی خود و در روابط حقوقی خویش با دیگران که از مقتضیات زندگی اجتماعی است، ناگزیر به انعقاد عقود و قراردادهایی است که غالبا شروطی را به همراه دارند که در ضمن عقد گنجانده شده اند. شرط در اصطلاح حقوقی تعهدی فرعی است که بر حسب طبیعت خاص موضوع یا تراضی طرفین، در شمار توابع عقد دیگری در آمده است و در عین وابستگی و ارتباط با عقد واجد یک استقلال نسبی است و در واقع التزامی مستقل است که به اراده ی طرفین بقای آن به وجود عقد وابسته شده است. شرط را به اعتبار نفوذ آن می توان به شرط صحیح و فاسد تقسیم کرد. شروط فاسد، شروطی هستند که الزام و التزام به آن ها بیهوده است، به گونه ای که عموم ادله ی وفاء أن را شامل نمی شود. قانونگذار در مواد ۲۳۲ و ۲۳۳ قانون مدنی شروط باطل را احصاء کرده است. هدف از تحقیق حاضر شناسایی تاثیر شروط باطل و مبطل بر عقد است. روش تحقیق توصیفی و تحلیل محتوا است. محقق در تحقیق مزبور به دنبال پاسخ به این سئوالات است که مبنای فساد شرط چیست؟ آیا فساد شرط به عقد سرایت می کند؟ اگر فساد شرط به اركان عقد سرایت نکند، چه تأثیری بر عقد دارد؟. یافته های تحقیق نشان داد که مبنای فساد شروط باطل ضمن عقد را نمی توان عدم قصد طرفین دانست؛ زیرا در ابتدا باید منشاء اثری همچون اراده کارگزار باشد تا بحث از دخالت شارع در این رابطه ی حقوقی باشد، بلکه باید مبنای فساد شروط باطل ضمن عقد را در حکم قانونگذار جستجو کرد. شرط فاسد، اصولا موجب فساد و بطلان عقد نمی شود، مگر در مواردی که فساد شرط به ارکان اساسی معامله با شرایط صحت معامله خللی وارد کند و یا اینکه به دلايل و قرائنی ثابت شود که شرط فاسد مقصود اصلی متعاقدین در انعقاد مجموعه ی عقد و شرط است.

کلیدواژه ها

عقد، شرط، باطل، مبطل.

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.