اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی ورزشکاران

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر خودکارآمـدی ورزشـکاران بـود. روش تحقیـق حاضـر نیمـه آزمایشی و از نوع پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ورزشکاران مراجعه کننده به باشگاه فرهنگی ورزشی امام علی(ع) شهر مشهد بود که بنا بر استعلام از مدیریت باشـگاه تعـداد 73 نفرمـی باشـد. نمونه مورد بررسی با استفاده از نمونه گیری در دسترس، انجام شد و پس از برآورد ملاک های ورود و خروج، تعـداد 30 نفـر انتخاب و به صورت تصادفی ساده، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از؛ پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) پس از اجرای درمان پذیرش و تعهد، داده های جمـع آوری شده در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل نشـان داد تفـاوت بـین یک متغیر وابسته خودکارآمدی، در گروه های آزمایش و کنترل وجود دارد. به عبارتی درمان پذیرش و تعهد بر متغیر وابسـته پژوهش تاثیر مثبت معنی دار دارد. در نهایت یافته های پژوهش نشـان داد درمـان پـذیرش و تعهـد باعـث افـزایش میـزان خودکارآمدی ورزشکاران شد.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، خودکارآمدی ، ورزشکار