ارزیابی و مدیریت ریسک آتش با استفاده از مدل های شبیه سازی

آتش سوزی ها بخشی جدایی ناپذیر از بسیاری از اکوسیستم های زمینی هستند، اما در یک اقلیم در حال تغییر این آتشسوزی ها بیشتر شایع، گسترده و مخرب می شود. پیچیدگی ذاتی مدیریت ریسک و برنامه ریزی برای تیمار مواد سوختنیباعث افزایش روزافزون کاربرد نرم افزارهای مدلسازی رفتار و گسترش آتش برای برنامه های کاربردی تحقیقاتی و نیز عملیاتیشده است. مدل های شبیه سازی در حال حاضر برای تجزیه و تحلیل رفتار احتمالی آتش و توسعه ارزیابی ریسک و استراتژی-های کاهش، در طیف وسیعی از مقیاس ها، از توده های جنگلی (چند هکتار) تا سیماهای سرزمین بزرگ مورد استفاده هستند.مدل های رفتار آتش که به طور عمده برای برنامه ریزی مواد سوختنی در مناطق مختلف دنیا استفاده می شودشامل RANDIG ،FlamMap ،FARSITE ،FVS-FFE ،NEXUS و FSIM است. رابط جغرافیایی مکانی بااین مدل ها، ArcFuels است که برای ساده سازی آماده سازی فایل های ورودی و پردازش بعدی خروجی های شبیه سازیاستفاده می شود. اکثر این مدل های شبیه سازی آتش از الگوریتم حداقل زمان حرکت (MTT) استفاده می کنند، که از نظرمحاسباتی امکان شبیه سازی هزاران آتش سوزی و ایجاد نقشه های احتمال و شدت سوختن در مناطق بزرگ را فراهم می کند.خروجی ها می تواند برای مطالعه توپولوژی آتش در سیمای سرزمین پیچیده و تجزیه و تحلیل عدم اطمینان در رابطه باحوادث آتش از نظر زمان، مکان، شدت و مدت مورد استفاده قرار گیرد. این مقاله به بررسی کاربرد مدل های شبیه سازی آتشو ابزارهای جغرافیایی برای ارزیابی و مدیریت ریسک آتش در مناطق مختلف می پردازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، تیمار مواد سوختنی ، مدل رفتار آتش ، سیمای سرزمین ، احتمال سوختن