طبیب القلوب یکی از منابع ناشناختۀ عطار در تدوین تذکرة الاولیاء

تذکرة الاولیای عطار نیشابوری یکی از مهم‌ترین آثارِ صوفیانۀ زبان فارسی و فرهنگ ایرانی است. عطار برای نگارش این کتاب، که شرح حال حدود یک‌صد ‌تن از اولیا و چهره‌های برجستۀ تصوف اسلامی است، از منابع گوناگونی بهره برده که هنوز برخی از این منابع برای ما ناشناخته باقی مانده است. پاره‌ای از این منابع به زبان عربی و برخی دیگر به زبان فارسی بوده است. شناخت مآخذ عطار در تدوین تذکرة الاولیاء، ما را با سرچشمه‌های فکری و اندیشگانی وی آشنا می‌سازد و زمینه را برای بررسی علمی‌تر و دقیق‌تر شخصیت و آثار او هموارتر خواهد کرد. یکی از منابع ناشناخته‌ای که عطار از آن برای تدوین تذکره الاولیاء بهره برده، کتابی است با عنوان طبیب‌القلوب که در سال 500 هجری- یعنی حدود یکصد و بیست سال پیش از مرگ عطار- به دست ابوالفتح محمد خزیمی فُراوی به زبان فارسی نوشته شده است. عطار در تذکرة الاولیای خود پاره‌ای از حکایات مربوط به صوفیان را از این کتاب نقل کرده است. برخی از این حکایات، عینا و با همان کلمات و عبارات فراوی نقل شده است. این نوشته می‌کوشد تا با معرفی و بررسی کتاب طبیب القلوب، بخشی از بهره‌گیری‌های عطار از این کتاب را نشان دهد.

کلیدواژه ها:

عطار ، تذکره الاولیاء ، طبیب القلوب ، خزیمی فراوی