علی صابری ورزنه - دانشجوی دکتری عمران سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
محمود نادری - استاد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

امروزه برای افزایش مقاومت چسبندگی بین ملات تعمیری و بستر بتنی از روش های مختلفی استفاده می گردد کهیکی از این روش ها افزودن پلیمر به ملات تعمیری می باشد. با توجه به استفاده روز افزون از ملات های اصلاح شده با پلیمربرای تعمیر سازه های بتنی، در این مقاله با استفاده از آزمون نیمه مخرب "پیچش" اقدام به تعیین مقاومت چسبندگی برشیبین ملات تعمیری اصلاح شده با پلیمر و بستر بتنی شده است. پلیمر استفاده شده در ملات ها از نوع لاتکس استایرنبوتادین رابر (SBR) می باشد که با نسبت های 10 ، 15 و 20 درصد مواد سیمانی، به ملات ها افزوده شده است. نتایج بهدست آمده نشانگر تاثیر بسیار زیاد پلیمر استایرن بوتادین رابر روی افزایش مقاومت چسبندگی برشی بین ملات تعمیری بابتن بستر می باشد. همچنین بیشترین افزایش در مقاومت چسبندگی در نسبت 15 درصد به دست آمد. با توجه به نتایج بهدست آمده می توان از آزمون "پیچش" به عنوان یک آزمون درجا و ساده جهت اندازه گیری مقاومت چسبندگی بین ملاتتعمیری و بستر استفاده نمود.

چسبندگی، آزمون پیچش ، ملات، بتن بستر، پلیمر