آموزه هایی برای برنامه ریزی محیط های پیراشهری در مناطق کلانشهری

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 390

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICESCONF08_217

تاریخ نمایه سازی: 7 آذر 1399

چکیده مقاله:

گسترش کلانشهرها در محیط های پیراشهری و کاهش کیفیت زیست و سکونت ناشی از آن در این محیط ها، مشکلی استکه در دهه های اخیر گریبانگیر بسیاری از کلانشهرها شده است. اگرچه که این مشکل در ابتدا در ایالات متحد امریکا کهبارزترین تجربه را در پراکنده رویی سکونتگاه ها به واسطه الگوی توسعه دارد نمایان شد، اما به تدریج با افزایش روند شهرنشینیو مهاجرت های گسترده روستانشینان به سوی شهرها و به ویژه کلانشهرها در کشورهای دیگر هم وارد شد. در کشورهایجهان سوم به علت سابقه کمتر در اداره مسائل شهری به شیوه نوین آن در قرن حاضر و عمیق تر بودن و ناپایدار بودنمسائل این پدیده به صورت شدیدتری ظاهر شد. در مقاله حاضر به منظور پرداختن به مشکلات موجود در محیط هایپیراشهری و رویکردهای برنامه ریزانه برای مواجهه با آن مراحل زیر طی شده است. در ابتدا اهمیت پرداختن به محیط هایپیراشهری در کلانشهرها و چارچوب نظری مرتبط با پیراشهر و مناطق کلان شهری آورده شده است. در گام بعدی،رویکردهای نظری به منظور برنامه ریزی مرتبط با گسترش محیط های پیراشهری در دو بُعد مورد بررسی قرار گرفته است. بُعداول شامل رویکردهایی است که توجه به مراکز شهری را کلید حل مشکلات پیراشهر می دانند و بُعد دوم شامل رویکردهاییاست که حل مسائل پیراشهر را به عنوان یکی از انواع نواحی نابسامان شهری مورد توجه قرار می دهند که در این مقاله به دلیللزوم پرداختن به مسئله پیراشهر، الگوی دوم انتخاب و تشریح شده است. در گام بعدی به صورت مختصر تجربه برنامه ریزیشهری در محیط های پیراشهری در ایالات متحد امریکا و در شهر واشنگتن مرور شده و در نهایت آموزه های تجربی و نظریاز برنامه ریزی در محیط های پیراشهری به عنوان دستاورد مقاله حاضر معرفی شده است.

نویسندگان

بیتا خلیلی

دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، دانشگاه شهید بهشتی

امین مسعودی

دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه شهید بهشتی