نقش سلاح در تحقق محاربه با تأکید بر ماده 279 قانون مجازات اسلامی

از جمله موضوعات مورد اهمیت در بحث محاربه نقش شرطیّت سلاح در تحقق محاربه است. در این مقاله با بهره‌مندی از روش تحلیل داده‌، که مبتنی بر استفاده از منابع مهم فقهی و قانون مجازات است در قالب دسته‌بندی کامل و جدید این مسئله بررسی شده است. طبق دیدگاه اکثریت فقهاء امامیه، وجود سلاح در تحقق محاربه دارای موضوعیت می‌باشد. قانون مجازات اسلامی ایران (مصوب 1392) نیز در ماده 279 بر همین نظر تأکید دارد و در مقابل، عده‌ای از فقها امامیه و همچنین اکثر فقهای عامه سلاح را صرفا طریقی برای ایجاد محاربه می‌دانند. در این مقاله ضمن تبیین هر یک از نظریات و قائلین آنها، استدلال هر گروه، که عمده آنها روایات است مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه این است که طبق ادله موجود، بسیار بعید است که در مجازات محارب، حمل سلاح خصوصیتی داشته باشد، بلکه ذکر سلاح در تحقق محاربه به عنوان ابزار غالب استفاده شده است

کلیدواژه ها:

سلاح ، محاربه ، موضوعیت ، طریقیت