ارتباط طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با عملکرد سازمانی: نقش میانجی سکوت سازمانی و راهبردهای مقابله‌ای مدیران زن

هدف پژوهش حاضر ارزیابی نقش میانجی سکوت سازمانی و راهبردهای مقابله‌ای در ارتباط با طرح‌واره‌های ناسازگار با عملکرد سازمانی مدیران زن شهرداری‌ها بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مدیران زن شهرداری‌های تهران که در سال 1397 مشغول بودند. حجم گروه نمونه 200 نفر بود به صورت نمونه در دسترس انتخاب و پرسش‌نامه‌های طرحو‌اره‌های ناسازگار،عملکرد سازمانی هرسی و گلداسمیت ، پرسش‌نامه سکوت سازمانی ونداین و مقیاس اجتناب و جبران افراطی یانگ تکمیل گردید. سپس داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های همبستگی و معادلات ساختاری با نرم‌افزارهای 22SPSS و LISREL 8.85تحلیل گردید. ارزیابی مدل فرضی پژوهش با استفاده از شاخص‌های برازندگی نشان داد که مدل فرضی با مدل اندازه‌گیری، برازش دارد . نتایج نشان داد که طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه به صورت غیر مستقیم از طریق سکوت سازمانی بر عملکرد سازمانی تاثیر دارد. هم چنین نتایج نشان داد که جبران افراطی و اجتناب رابطه مستقیم با طرح‌واره ناسازگار دارد. می‌توان براساس یافته های پژوهش، نتیجه گرفت که سکوت سازمانی در رابطه بین طرح‌واره-های ناسازگار اولیه و عملکرد سازمانی نقش واسطه ای دارد. توجه به این مکانیسم تاثیر، در تدوین مداخلات پیشگیرانه و درمانی کارآمد برای تقویت عملکرد سازمانی می تواند موثر باشد.

کلیدواژه ها:

کلیدواژها: عملکرد سازمانی ، سکوت سازمانی ، طرحواره ناسازگار ، راهبرد مقابله ای