قتل عمد غیراصابتی در فقه اسلامی و مقررات ایران (مطالعه تطبیقی)

در بررسی شیوه­ ها و رفتارهای منجر به قتل عمدی، از باب غالب فعل مادی همچون ضرب‌ وجرح، تیراندازی و چاقوکشی مدنظر بوده و توجه کم‌تری به رفتارهای غیرمادی منجر به قتل همچون جادو و چشم‌زخم شده است. این در حالی است که امکان ارتکاب قتل عمدی به‌صورت غیراصابتی نیز وجود دارد و لزومی به وجود آثار ضرب‌ و جرح در بدن مقتول به‌عنوان علت قتل وجود ندارد که این مهم، موردتوجه فقهای اسلامی و قانون‌گذاران برخی کشورهای اسلامی قرارگرفته است. این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی و باهدف مطالعه تطبیقی این موضوع در منابع مذاهب اسلامی، می‌کوشد دیدگاه فقهای شیعه و اهل تسنن را در خصوص قتل عمد غیراصابتی با نگاهی تطبیقی بر قانون مجازات اسلامی موردبررسی قرار دهد و درصدد تبیین امکان تصور ارتکاب قتل عمد به‌صورت غیراصابتی و وجوه افتراق احکام این موضوع کاربردی، در بین مذاهب خمسه و قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲می‌باشد.

کلیدواژه ها:

قتل عمدی ، رفتار غیراصابتی ، فقه اسلامی ، قانون مجازات اسلامی