بررسی نگارگری ها ی دوره صفوی (در مکان های تاریخی اصفهان) و تأثیر آن در گرافیک چاپی معاصر اصفهان

دوره صفوی از مهم ترین دوران تاریخی ایران به شمار می آید، چراکه با گذشت نهصد سال پس از نابودی شاهنشاهی ساسانی یک دولت متمرکز ایرانی توانست بر سراسر ایران آن روزگار فرمانروایی کند. ای ن دوره یکی از سه مرحله دوران طلایی اسلام و دوره اوج تمدن اسلامی است. یکی از بارزترین هنرهای دوره ی صفوی هنر نگارگری است که از دوره تیموری و البته به دلیل علقه ی شاهان صفوی به این هنر در این دوران بسیار رواج پیدا کرد و هنرمندان زیادی را به خود مشغول کرد. گرچه در این دوران شرایط مختلف اجتماعی، سیاسی و همچنین روابط با اروپا بر درونمایه این هنر ایرانی تأثیراتی گذاشت اما نگارگری از اصالت خویش دور نشد و توانست با سایر هنرها به خصوص هنر معماری درزمانی که اصفهان پایتخت حکومتی تلقی می شد گره بخورد. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با استناد به مطالعات کتابخانه ای برای جمع آوری مطالب و همچنین با کمک ابزار مشاهده و تصویربرداری جهت رسیدن به اهداف و یافتن مناسب ترین پاسخ به سؤال اصلی خود که دربرگیرنده تأثیر نگارگری دوره صفوی بر گرافیک چاپی معاصر است گام برداشته و درنهایت بعد از تجزیه و تحلیل های صورت گرفته چنین منتج گردید که تأثیر مستقیم نگارگری انجام شده دراماکن تاریخی بر گرافیک چاپی معاصر کمرنگ می باشد، درواقع خود نگارگری های انجام شده در مکان های تاریخی جنبه روایتی و تاریخی داشته و شاید از این منظر به صورت غیرمستقیم توانسته باشد در گرافیک چاپی اثر خود را نشان دهد.

کلیدواژه ها:

صفوی ، نگارگری ، اصفهان ، هنر چاپی.