شخصیت حقیقی و نوعی شمس از نگاه مولوی

نزدیک به هشتصد سال است که مردم آشنا و علاقه مند به زندگانی مولوی و آثار او بارها از خود پرسیده اند؛ شمس تبریزی که بود و چه اکسیری داشت که از عالمی والامقام، عارفی به حق پیوسته ساخت و در مدت کوتاه آشنایی با او، به تبع آن، در زندگی و سلوک فکری و عرفانی مولوی هم تحول شگرفی پدید آورد. شمس تبریزی شاگرد ابوبکرسله باف تبریزی بود. پیرامون شیخ ابوبکر اطلاعات چندانی در دست نیست، امّا به احتمال زیاد، مردی شریف و با مروّت و با جنبش های باباییان و فتوّت داران مرتبط بوده است. شمس به سیر آفاق و انفس می پرداخت، به همین دلیل به «شمس پرنده» معروف شد. ما در این پژوهش به بررسی شخصیت حقیقی و نوعی شمس از نگاه مولوی می پردازیم. منش، اخلاق و کردار شمس جزء شخصیت حقیقی او محسوب می شود و برداشت مولوی از شخصیت حقیقی و واقعی شمس، شخصیت نوعی او را شکل می دهد. نگاه مولوی به شمس در اشعارش به ویژه در غزلیات شمس به عنوان یک انسان کامل است. مولوی شمس را از دریچه ی خدا می بیند و در ذهنش از او یک انسان کامل می سازد. هدف ما در این پژوهش، نشان دادن این موضوع است که شمس از نظر مولوی انسانی کامل است، امّا در جامعه ی واقعی این طور نیست و اینبرداشت مولوی از شخصیت حقیقی شمس می باشد که او را این طور نمایان می کند. این پژوه ش به روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است.

کلیدواژه ها:

مولوی ، شمس تبریزی ، شخصیت حقیقی ، شخصیت نوعی.