سمیرا عدلو - دانشجو کارشناسی ارشد رشته نقاشی ،دانشگاه الزهرا

در این تحقیق اندیشه هندوئیسم به دلیل گستردگی در انواع زمینه ها از جمله دین و عرفان، در قالب مقایسه تحلیلی با عرفان مولانا مورد مطالعه قرار گرفته است، با این رویکرد که مبانی نظری برخی اندیشه های عرفانی مولانا با همان سخنان ساده و روشن عرفان و اندیشه هندی و هندوئیسم برابری می کند. به این سوال که چه مشترکاتی در اندیشه هندوئیسم و عرفان مولانا وجود دارد پاسخ داده می شود و به نظر می رسد به طور مثال در مسئله همه خدایی، مطلب هندوان به صورت ساده این است که هر آنچه موجود است، همه هستی، از سنگ و حیوانات و چه و چه گرفته تا انسان، جزو خدایند و مثلا اگر این گاو جزو او نباشد پس هستی الهی محدود و ناقص است و همه به یک اعتبار خدایند. این است که در بودیسم یک خدای مشخص نداریم و در مقایسه با عرفان مولانا به عنوان عارف برجسته ایرانی یا مکتب خراسان، خدا همان کلّیت هستی است که هر چه هست از اجراء اوست و لذا سنگ و درخت هم سمیع و بصیرند. در جهت ایجاد ارتباط این تحلیل به مطالعات هنر، یک اثر ازهنر پیشامغولی هند به عنوان نمونه مطالعاتی مورد بررسی قرار گرفته که به خوانش اثر، در قالب ویژگی های معنایی نگاره پرداخته می شود. روش مورد مطالعه، تحلیلی توصیفی است و منابع کتابخانه ای و مکتوب است

اندیشه هندوئیسم، تاریخ، عرفان مولانا، مقایسه تحلیلی، عرفان ایرانی