چالش های زبان فارسی در فضاهای بیناگفتمانی مهاجرت

سعی این مقاله بر آن است تا با مطالعۀ متون ادبیات مهاجرت فارسی، به بررسی و تحلیل وضعی ت حضور و کاربرد زبان فارسی در فضاهای بیناگفتمانی مهاجرت بپردازد. این کاوش برای پاسخ به این پرسش است که مهاجر ایرانی در سرزمین میزبان با چه چالش های زبانی مواجه می شود و برای فائق آمدن بر این چال شها چه راهکارهایی درپیش می گیرد؟ برای دستیابی به این پرسش تعدادی از متون ادبیات مهاجرت فارسی مطالعه و تحلیل شده است. روش پژوهش تحلیلی توصیفی است. فرض پژوهش بر این است که زبان یکی از مهم ترین عناصر هویت ساز چالش برانگیز مهاجران در سرزمین میزبان است و از دغدغه های اساسی میزبان و مهاجر در فرایند مهاجرت است. توجه به زبان مادری و چالش های زبانی مهاجر در سرزمین میزبان در همۀ رمان های بررسی شده در این پژوهش منعکس شده است اما در بعضی از این داستان ها زبان به یکی از دغدغه های نویسنده تبدیل می شود. بیشتر مهاجران این رمان ها که از مهاجران نسل اول هستند ضمن یادگیری زبان میزبان، تمام تلاش خود را برای حفظ و نگهداری زبان مادری به کار می بندند. در آثار بررسی شده در این تحقیق، مهاجران همچنین از طریق تقلید از زبان میزبان و ترکیب زبان مادری با زبان میزبان، زبانی هایبریدی خلق می کنند که به صورت دقیق مطابق با صرف و نحو هیچ یک از دو زبان نیست و استفاده طولانی مدت از این گونۀ زبانی جدید، ممکن است به زبان میزبان آسیب برساند

کلیدواژه ها:

زبان فارسی ، فضای بیناگفتمانی مهاجرت ، چالش های زبانی