تأمّلی پیرامون اعتیاد مسلمان به قتل كافر ذمی از منظر فقه و قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲

در فقه اسلامی به اجماع فقها، غیر مسلمانی که عمدی و عدوانی مسلمانی را بکشد، قابل قصاص است. همچنین اختلافی نیست که کشتن کفار توسط مسلمان، سبب ثبوت قصاص نمی شود. مسئله ی مورد اختلاف در مورد کشتن مسلمانی است که به قتل کفار ذمی عادت کرده باشد. پنج نظریه ی فقهی در این مورد مطرح شده است؛ بیشتر فقها قائل به کشتن مسلمان از باب قصاص شده اند. برخی برعکس قائل به کشتن مسلمان از باب حد شده اند؛ و برخی دیگر قائل به عدم قصاص شده اند و برخی دیگر مانند شیخ صدوق قائل به قصاص مسلمان به صورت مطلق و کشتن مسلمان به خاطر مخالف با قول امام شده است. قانونگذار ایران نظریه ی عدم ثبوت قصاص مسلمان در برابر غیر مسلمان را پذیرفته است، اما در مورد این فرع فقهی سکوت اختیار کرده است. مقاله حاضر در پژوهشی توصیفی و تحلیلی و با نگاهی مسئله محورانه با تبین هر پنج قول و بررسی ادله و بیان نقاط ضعف و قوت آنها، نظریه ی فقهای که قائل به کشتن شخص مسلمان از باب قصاص شده اند را انتخاب و به پیامدهای حقوقی این مسئله اشاره کرده است.

کلیدواژه ها:

قصاص ، اعتیاد ، کافر ذمی ، فقه ، قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲