ویژگیهای فقه شیخ طوسی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 557

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICCA01_079

تاریخ نمایه سازی: 2 آذر 1399

چکیده مقاله:

ابوجعفر محمد بن حسن بن على الطوسی، شیخ الطائفه على الاطلاق و پیشوای فقهاء و محدثین و مفسرین و متکلمین عصر خود و اعصار بعدی است. شیخ طوسی در سال ۴۴۸ در پی وقوع فتنه و درگیری بین شیعیان کرخ در بغداد به نجف اشرف هجرت نمود و تا آخر عمر در آنجا ماند و نخستین حوزه علمیه شیعه را در آنجا تأسیس کرد. او با نگارش کتاب مبسوط، شیوه جدیدی را در تبیین و تدوین مسائل فقهی به وجود آورد و بر خلاف گذشتگان که فتاوی خود را در قالب الفاظ احادیث (با ذکر یا حذف سند) بیان می کردند، با عبارات خودش به ایراد فتوی پرداخت و شیوه نقل فتوی به دور از جمود بر الفاظ روایت و با عبارات شخصی مجتهد را در تدوین کتب فقهی تأسیس کرد. این شیوه راهگشای چگونگی تألیف کتب فقهی بعد از شیخ گشت که تا به امروز نیز ادامه دارد و از آن به فقه مستنبط یاد میشود. مهمترین کتب فقهی شیخ طوسی عبارتند از: المبسوط، الجمل والعقود في العبادات، النهايه في مجرد الفقه و الفتاوی، تهذیب الأحکام، الإستبصار فيما اختلف من الأخبار، مسائل الخلاف و...

نویسندگان

رضا محبی مجد

استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه پیام نور