بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با کیفیت زندگی در بین بیماران دیابتی شهر یزد سال 1398

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین ویژگی شخصیتی با کیفیت زندگی در بین بیماران دیابتی می باشد. تحقيق حاضر از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران دیابتی عضو انجمن بیماران دیابتی شهر یزد در سال تحصیلی ۱۳۹۸ و روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه بوده است. ابزار پژوهش پرسشنامه شامل: پرسشنامه ی ویژگی های شخصیتی نئو و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بوده است. برای تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۰، از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. بر اساس یافته ها بین سازگاری با کیفیت زندگی با مقدار ۰.۱۲ رابطه مستقیم و بین روان رنجوری با کیفیت زندگی با مقدار ۰ . ۱۲ - رابطه معکوسی وجود دارد؛ اما بین برون گرایی، گشودگی به تجربه و وظیفه شناسی با کیفیت زندگی ارتباط معناداری وجود ندارد. نتیجه آنکه در کنار بررسی و مشاوره روان پزشکی و آموزش روانشناختی برای تشخیص زودرس و تنظیم برنامه های مربوط به پیشگیری و بهبود در بیماران دیابتی، با هدف افزایش کیفیت زندگی بیماران دیابتی، توجه به پرورش عوامل هوش با تعدیل آسیب های مربوط به ویژگی های شخصیتی بیماران، توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

ویژگی شخصیتی ، کیفیت زندگی ، بیماران دیابتی.