مقایسه اثربخشی درمان راه حل مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی وانعطاف پذیری روانشناختی زنان خانه دار

زمینه و هدف: اجتماعی شدن جنسیتی، زمینه طرد اجتماعی، اختلالات روان شناختی، کاهش کیفیت زندگی و رضایت زناشویی زنان را فراهم می کند، لذا واکاوی و درمان این مشکلات در زنان خانه دار اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان راه حل مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی و انعطاف پذیری روانشناختی زنان خانه دار بود. روش بررسی: روش پژوهش نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، زنان خانه دار شهر بهبهان در نیمه دوم سال ۱۳۹۸ بود که به روش نمونه گیری هدفمند، تعداد ۴۵ نفر واجد شرایط انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرار گرفتند و به پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (السون و فاورز، ۱۹۹۳) و پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی ( بوند و همکاران، ۲۰۱۱) پاسخ دادند. گروه گواه در انتظار ماند و گروه درمان راه حل مدار طی ۸جلسه ۱۲۰ دقیقه ای و گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی ۱۲جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله ها را دریافت نمودند؛ در پایان، مجددا آزمودنی های سه گروه، توسط پرسشنامه ها ارزیابی شدند. داده ها توسط تحلیل کوواریانس و در نظر گرفتن سطح معناداری ۰/ ۰۵>p در نرم افزار SPSS۲۶ تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد درمان راه حل مدار و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش رضایت زناشویی و انعطاف پذیری روان شناختی زنان خانه دار تأثیر معناداری دارند ( ۰ / ۰۰۱ >p). مقایسه اثربخشی این روش ها نشان داد درمان راه حل مدار در افزایش رضایت زناشویی موثرتر است ( ۰ /۰۰۱>p)، بین این روش ها در افزایش انعطاف پذیری روانشناختی تفاوتی مشاهده نشد ( ۰ / ۰۵انعطاف پذیری روانشناختی و رضایت زناشویی زنان خانه دار استفاده کرد؛ تقدم استفاده در درمان مشکلات زناشویی با درمان راه حل مدار است.

کلیدواژه ها:

درمان راه حل مدار ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، رضایت زناشویی ، انعطاف پذیری روانشناختی ، زنان خانه دار