تأثیر مشارکت شهروندان در تصویب طرح های جامع و تفصیلی شهرداری ها

ما نیاز داریم که شهر خوب داشته باشیم نیل به اهداف تعیین شده مستلزم اعمال شیوه مدیریت جامع و پرتوان و همواری همه دستگاه های اداری دخیل از یکسو و همکاری و بلکه مشارکت شهروندان از سوی دیگر است. مشارکت شهروندان نیز با عوامل مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ارتباط دارد. شهروندان از دولت و شهرداری انتظار دارند رابطه آنها مبتنی بر اصولی چون قانون عادلانه، احترام به حق مالکیت خصوصی، پاکدامنی و منع تجاوز کارگزاران از حدود اختیارات قانونی، منع غرض ورزی، منع اضرار ، منع تأخیر ناروا، پرداخت قیمت عادلانه روز، توجه کامل به اعتراضات و شکایات شهروندان، تکلیف پاسخگوئی در طرح های شهری باشد. از جانب دیگر دولت و شهرداری ها وظیفه دارند منافع عمومی را رعایت کنند و خدمات مورد نیاز شهری رابرآورد نمایند. این اصل در حقوق اداری ما به اصل نسبی بودن حقوق اداری شهرت دارد. دین، فرهنگ و قانون اساسی ما اصولاً با اصول یاد شده فوق ناآشنا نیست ولی شکل اصلی در اجرای این قواعد است که در برخی موارد به جای همکاری مأمورین عمومی با شهروندان و بالعکس، همکاری آنها به نوعی تبانی علیه قانون می شود. رابطه شهروندان ما با دستگاه های اداری شان بویژه باشهرداری ها و مدیران و مجریان آنها بر پایه اصول درست شهرنشینی استوار نیست و به جای رعایت اخلاق عام شهری دو سویه غالباً بر امر و نهی و کمتر بر پند و اندرز گذاشته شده است. این مقاله نشان خواهد داد که در فرآیند حقوقی تصویب طرح های جامع و تفصیلی شهری همه انسان های شهرنشین باید مشارکت داشته باشند ولی عملاً بالنسبه چنین نیست و نقش شهروندان ما در این مقولهغایب یا فوق العاده ضعیف است

کلیدواژه ها:

طرح جامع ، طرح تفصیلی ، شهر ، فرهنگ شهروندی ، قانون گرایی