رنگدانه های بیولوژیک و صنعت غذایی

از اهداف افزایش رنگ به فرآورده های غذایی می توان به برگرداندن رنگ اصلی به فرآورده، اطمینان از یکنواختی رنگ، تشدید رنگ های طبیعی غذاها، جذاب نمودن ظاهر مواد غذایی، افزایش ارزش غذایی، کیفیت و طعم و مزه مواد غذایی ذخیره و حفاظت از ویتامین های حساس به نور اشاره کرد. رنگدانه غذایی یا افزودنی رنگ به هر نوع رنگ، پیگمان یاد ماده ای که سبب بهبود کیفیت و ظاهر غذاهای عمل آوری شده یا تازه می شود، اطلاق می گردد. رنگ ها به دو گروه طبیعی مصنوعی قابل تقسیم هستند. رنگ هاس مصنوعی مواد رنگی می باشند که در نتیجه سنتز مواد آلی به دست می آیند، دامنه کاربرد آنها نامحدود بوده و در صنایع مختلفی مانند غذایی، خانگی و غیره کاربرد دارند. پیگمان های سنتیک علیرغم اثرات خطرناک روی سلامت انسان، حیوان و محیط زیست هنوز در عرصه صنایع غذایی پیشرو هستند. از این رنگدانه ها می توان از دی اکسید تیتانیوم، اکسید و هیدروکسید آهن، کربنات کلسیم، اولترا مارین، نقره، طلا، آلومینیوم و فروس گلوکونات نام برد. رنگدانه ها طبیعی در گروه های مختلفی مانند میکروبی ، گیاهی، معدنی و جانوری قرار گرفته اند. این رنگدانه ها از نظر ساختار به دو گروه کاروتنی و گزانتوفیلی تقسیم می شوند. از رنگدانه های طبیعی صرفاً بتا کاروتن قابلیت تبدیل به ویتامین A را دارد. رنگدانه های فوق در صنعت غذایی، پزشکی برای پیشگیری از سرطان بیماری های عفونی و غیر عفونی، آرایشی و بهداشتی کاربرد دارند. از رنگدانه های میکروبی کانتاگزانتین، آستاگزانتین، بتا کاروتن، زیگزانتین و لیکوپن قابلیت تولید در سطح تجاری را دارند.

کلیدواژه ها:

رنگدانه غذایی ، افزودنی غذایی ، رنگدانه بیولوژیک ، رنگدانه طبیعی ، صنعت غذایی