بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجانی بر بهبود مهارت های تنظیم هیجانی، تاب آوری و صمیمت در زوجین دارای اختلافات زناشوئی مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره خانواده شهر تهران

هدف اين تحقيق بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجانی بر بهبود مهارت های تنظیم هیجانی، تاب-آوری و صمیمت در زوجین دارای اختلافات زناشوئی مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره خانواده شهر تهران است. به اين منظور از بين زوجین دارای مشکلات زناشوئی 20زوج انتخاب شده، به وسيله آزمونهاي، پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی(شامل عاطفی، روانشناختی، عقلانی، جنسی، فیزیکی، معنوی، زیباشناختی، تفریحی – اجتماعی)،پرسشنامه تنظیم هیجان و پرسشنامه تاب آوری کونور – دیویدسون استفاده شد و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گروه كنترل جايگزين شدند. هشت جلسه دو ساعته آموزش مهارت های تنظیم هیجان براي گروه آزمايش برگزار شد و بعد از پایان آموزش پس آزمون از هر دو گروه اجرا و داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس نتايج تحليل شد. با توجه به نتایج، آموزش مهارت های تنظیم هیجان، صميميت زناشويي زوجين ، تاب آوری و راهبردهای تنطیم هیجان را در مرحله پس آزمون در گروه آزمايش افزايش داد. با توجه به نتایج به دست آمده آموزش مهارت های تنظیم هیجان می تواند به عنوان یک روش آموزشی برای زوجین دارای مشکلات زناشوئی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت¬های تنظیم هیجان ، صمیمیت زوجین ، تاب آوری