محمد صالحی - دانشکده مهندسی مکانیک ، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک
حمید قاسمی میقانی - دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اراک استادیار دانشکده مهندسی مکانیک

چاپگرهای سه بعدی یکی از پرکاربردترین روش های تولید افزایشی قطعات پیچیده بوده که از طریق ذوب فیلامنت پلیمری در نازل دستگاه و حرکت اکسترودر درجهت های مختلف به ساخت لایه به لایه قطعات می پردازد. فیلامنت های مصرفی در این چاپگرها با تنوع جنس و قطر، خواص مختلفی را در قطعه تولید شده ایجاد می کنند. این فیلامنت ها غالبا از جنس پلیمر خالص می باشند؛ لکن فیلامنت های کامپوزیتی نیز در کاربردهای خاصی مانند صنایع هوایی ، خودرویی ، پزشکی ، نظامی و قطعات تحت تنش مورد استفاده قرار می گیرد. این مقاله برآن است تا با مطالعه روشهای گوناگون ارائه شده جهت ساخت فیلامنت های کامپوزیتی مورد استفاده در چاپگرهای سه بعدی که اغلب در مرحله توسعه و نوآوری قرار دارند؛ ضمن بررسی ویژگی ها و نکات مثبت و منفی هر روش، روش اکستروژن کم هزینه ای برای ساخت این نوع از فیلامنت ها در مقیاس آزمایشگاهی و با هدف تولید قطعاتی با ساختار کامپوزیتی همگن، ارائه نماید. همچنین امکان تولید فیلامنت کامپوزیتی تشکیل یافته از فاز پراکنده مواد فرومغناطیس در زمینه پلیمری مورد ارزیابی قرار گرفته و نمونه های اولیه تهیه شده است.

کامپوزیت – فیلامنت – فرومغناطیس – چاپگر سه بعدی – تولید افزایشی .