نقش کارکردهای عاطفی خانواده بر خودگردانی تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کارکردهای عاطفی خانواده برخودگردانی تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش پژهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم در مدارس دولتی ناحیه 2 شهر ارومیه می باشد که در مجموع 6167 نفر بوده و از این تعداد 362 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و براساس فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب گردیدند.. ابزار جمع آوری داده شامل سه پرسشنامه استاندارد خودگردانی تحصیلی و کارکردهای عاطفی خانواده بود. روایی هر دو پرسشنامه به تأیید متخصصان رسیده و پایایی آن ها به ترتیب 0/89 و 0/87 گزارش شد که بیانگر پایایی خوب برای هر دو پرسشنامه می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها بیانگر این بود که کارکردهای عاطفی خانواده قابلیت پیش بینی خودگردانی تحصیلی را دارند. یعنی با افزایش یک انحراف استاندارد در مولفه های حل مشکل، ارتباط، آمیزش عاطفی و همراهی، میزان خودگردانی تحصیلی دانش آموزان نیز به ترتیب به مقدار -0/21 ، 0/15، 0/35 و 0/19 انحراف استاندارد افزایش پیدا میکند. بنابراین سه مولفه ارتباط، آمیز عاطفی و همراهی با متغیر خودگردانی تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری دارند و متغیر حل مشکل رابطه منفی و معنی داری دارد و بالعکس. سایر مولفه های کارکردهای عاطفی خانواده به دلیل نداشتن سهم معناداری در پیشبینی خودگردانی تحصیلی دانش آموزان از معادله خارج شدند

کلیدواژه ها:

خودگردانی تحصیلی ، خودپنداره ، سبک زندگی خانواده ، دانش آموزان متوسطه دوم