محمدصادق هرمزی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران گرایش مدیریت ساخت دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، یزد، ایران
محمدعلی دشتی رحمت آبادی - استادیار گروه مهندسی عمران، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، یزد

رفتار قلیا فعال تازه و سخت شده ( AAS)و بتن OPC مقایسه شد و تاثیر زمان مخلوط شدن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشست بتن OPC و AAS و رئوولوژیک، به ویژه هنگامی که سرباره با شیشه محلول ( WG)فعال شد، متفاوت بود. ماهیت فعال کننده قلیایی، تعیین کننده کلیدی در رئولوژی بتن AAS بود. مدل های بینگهام تناسب خوبی برای همه بتن های OPC و AAS فراهم کرد. در بتنهای OPC وAAS فعال شده با NaOH ، مخلوط شدن طولانی تاثیر منفی بر رئولوژی و در عین حال بهبود عملکرد سختی تنها کمی داشت. در بتن WG-AAS ، زمان های بیشتر مخلوط، خواص مکانیکی را بهبود داد و همچنین رفتار رئولوژیکی ارتقا یافت، که این شرایط برای شکستن ریزساختار مورد نیاز بود . مخلوط شدن طولانی تر تیکسوتروپی را در بتن های OPC و AAS فعال شده با NaOH افزایش داد، اما مقدار این پارامتر را در بتن سرباره فعال شده با شیشه محلول کاهش داد.

رئولوژی، بتن، فعال شدن قلیایی، سرباره کوره دمش، مدل بینگهام، رفتار سخت شده