تزاحم حق مالکیت اعیانی با مالکیت منافع در اموال موقوفه با توجه به قوانین موضوعه

با گسترش روزافزون ابعاد زندگی اجتماعی و افزایش جمعیت شهری و روستایی و بالا بودن میزان ساخت و سازو بعضاً تداخل و تزاحم حقوق اشخاص و بروز مشکلات عدیده ی ثبتی برای مردم و توقع آنان از قوانین و مقررات موجود ثبتی در تثبیت و تحکیم حقوق مشروع و قانونی خود، اشراف حقوقدانان به مقررات مربوط به ثبت اسناد و املاک و شناخت کافی آنان از حقوق و تکالیف مقرر در آن ضروری است. اعیان جمع عین به معنای هر شیء مادی ملحق و ملصق به غیرمنقول به ویژه زمین است. به موجب این تعریف، مواردی چون خانه، دکان، اشجار و مجرای قنات جزء اعیان تلقی میگردد. تحقیق در حق اولویت متصرفین و مستأجرین در این اموال بابررسی شیوة ایجاد، حیطه آن، مستندات قانونی و نحوه سلب این حق، باعث روشن شدن هر چه بیشتر حقوق مکتسبه میگردد. بنابراین ما در این پژوهش برآنیم تا به روش توصیفی-تحلیل به بررسی تزاحم حق مالکیت اعیانی با مالکیت منافع در اموال موقوفه با توجه به قوانین موضوعه بپردازیم.

کلیدواژه ها:

مالکیت منافع ، مالکیت اعیان ، حقوق ایران