مقایسه رفتار قاب های خمشی فولادی بهسازی شده با مهاربند های همگرا و واگرا

نيازهاي لرزه اي سازه ها با تغييرات كاربري و يا حتي اعمال تغييرات در ضوابط و آيين نامه هاي طراحي و ارزيابي لرزه اي تحت الشعاع قرار مي گيرد. در چنين مواردي لازم است پس از ارزيابي، ضعف هاي موضعي و كلي سازه مشخص شده و با راهكار بهسازي مناسب مرتفع گردد. در پژوهش حاضر عملكرد قاب هاي خمشي فولادي ويژه 4، 8، 12 و 16 طبقه كه براساس آيين نامه AISC 360-10 به روش LRFD طراحي شده و انتظار مي رود كه عملكرد ايمني جاني را در زلزله سطح خطر يك برآورده نمايند، با فرض تغيير كاربري و در پي آن تغيير نياز لرزهاي، براي حصول عملكرد ايمني جاني در زلزله سطح خطر دو ارزيابي مي گردد. براي افزايش دقت ارزيابي از يكي از روش هاي بار افزون اصلاح شده بر مبناي مودها در حالت غيرخطي استفاده مي شود. در ادامه راهكار افزودن مهار بند هاي واگرا و همگرا بعنوان روش هاي بهسازي لرزه اي به هر يك از سازه ها اعمال شده و در خصوص تأثير راهكار بهسازي بر رفتار سازه اعم از محدود شدن تغييرمكان جانبي سازه، محدود شدن خرابي هاي موضعي در اعضاي تغييرشكل كنترل و همچنين چگونگي تأثير راهكار بهسازي در منحني ظرفيت سازه از ديدگاه سختي و مقاومت و شكل پذيري بررسي مقايسه اي انجام مي شود. در پايان با در نظر گرفتن جميع ملاحظات فني مذكور و ملحوظ داشتن هزينه اعمال راهكار بهسازي، راهكار برگزيده براي هريك از سازه هاي مبنا ارائه شده است. نتايج عموماً حاكي از عملكرد مناسب تر مهاربندهاي واگرا در مقايسه با مهاربند هاي همگرا به عنوان طرح بهينه در بهسازي لرزه اي قاب هاي خمشي فولادي در نظر گرفته شده مي باشد

کلیدواژه ها:

بهسازی لرزه ای ، قاب خمشی فولادی ویژه ، مهار بند فولادی همگرا ، مهار بند فولادی واگرا ، تحلیل بارافزون مودال متوالی CMP