ارزیابی پاسخ غیرخطی سازه های جداسازی شده لرزه ای با استفاده از روش های تقریبی

جداسازی لرزه ای روشی برای محافظت ساختمان ها در برابر خسارت های ناشی از زلزله می باشد. جداگرهای لرزهای با کاهش قابل ملاحظه در میزان انرژی انتقال یافته به سازه و با انتقال پریود اساسی سازه به پریودهای فراتر از پریود غالب تحرکات زمین، باعث کاهش قابل ملاحظه ای در شتاب های کف و جابجایی های بین طبقات میشوند. با افزودن سیستم جداساز، زمان تناوب، درصد میرایی و در نتیجه پاسخ کلی سازه تحت تاثیر قرار می گیرد. در این مقاله سعی شده است تا چند روش تقریبی برای تخمین پاسخ تغییرمکان غیرخطی سازه ها برای ارزیابی پاسخ سازه های جداسازی شده مورد بررسی قرار گیرد. چراکه با تخمین تغییرمکان های ماکزیمم این نوع سازه میتوان ارزیابی اولیه ای از رفتار آن برای مقاصد طراحی، بدون انجام تحلیل های پیچیده ای همچون تحلیل تاریخچه زمانی به دست آورد. بدین منظور چهار سازه سه بعدی و چهار سازه دوبعدی جداسازی شده با تعداد طبقات 2 ، 4 ، 8 و 12 تحت 20 رکورد زمین لرزه دور از گسل و 20 رکورد نزدیک گسل قرار می گیرند. پاسخ تغییرمکان غیرخطی بام سازه ها که با استفاده از سه روش تقریبی مبتنی بر سیستم تک درجه آزاد معادل تخمین زده شده است، با نتایج حاصل از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی مورد مقایسه قرار می گیرد و دقت هر کدام از روش ها بررسی می گردد.

کلیدواژه ها:

جداگر لرزه ای ، رکورد زمین لرزه نزدیک گسل ، تغییرمکان ماکزیمم بام ، زمان تناوب سازه ، تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی