حفظ حریم خصوصی در امضای دیجیتال

امضای دیجیتال یکی از مهم ترین ابزارها برای دست یابی به احراز اصالت، یکپارچگی و انکارناپذیری در کاربردهای امنیتی است. یک امضای دیجیتال معمولی در حالت کلی قابل وارسیتوسط عموم است. به زبان ساده، هر موجودیتی که یکزوج پیام و امضا را به هر طریقی به دست آورد، قادر به تشخیص این است که ”چه پیامی“ و توسط ”چه کسی“ امضا شده است.اگرچه این ویژگی امضای دیجیتال معمولی در بسیاری از کاربردها یک ویژگی مفید به شمار می آید، ولی در بسیاری دیگر از کاربردهای امنیتی مانند سامانه های رأی گیری الکترونیکی، پولالکترونیکی، حراج های الکترونیکی، تبادلات منصفانه، احراز اصالت در فضای ابری و ... لازم استکه ضمن احراز اصالت امضاکننده، حریم خصوصی وینیز تا حد معقولی محفوظ بماند.حریم خصوصی در یک امضای دیجیتال تعاریف متعددی بسته به کاربرد مربوطه دارد.در این سخنرانی، روی دو مورد از تعاریف حریم خصوصی در امضاهای دیجیتال متمرکز می شویم. این دو مورد عبارت اند از: محرمانگی و انتقال ناپذیری که کارآمدترین ابزار برای نیل به آن ها به ترتیب سامانه های امضارمز SC و سامانه های امضا با وارسی گر مشخص DVS محسوب می شوند. در این سخنرانی، با تمرکز روی این دو مورد، راجع به مفاهیم، کاربردها، شماهای ارائه شده و پژوهش های اخیر در این زمینه مطالبی ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

امضای دیجیتال ، حریم خصوصی ، امضا با وارسی گر مشخص ، امضارمز