کاهش اثرات زیست محیطی در معماری گردشگری

این مقاله به ارائه ی روشی جهت کاهش اثرات زیست محیطی در بخش اقامتی )هتل ها( میپردازد. ردپای زیست محیطی شاخصی به منظور بررسی تأثیرات زیست محیطی تولیدات، فعالیتها و خدمات بشری بر کره زمین است. شاخص ردپای زیست محیطی در ایران برابر با 2.8 هکتار در مقیاس جهان ی به ازای هر نفر میباشد ، درحالیکه ظرفیت زیستی ایران 0.9 هکتار در مقیاس جهانی به ازای هر نفر است.گردشگری با رشد پیشرونده، یکی از صنعتهای مصرف کننده شناخته میشود و رشد سریع آن تغییرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی بسیاری را به دنبال دارد. میزان مصرف انرژی و آلودگی های زیست محیطی در هتلها به عنوان یکی از فضاهای خدماتی در گردشگری قابل توجه میباشد . بخش اقامتی بیش از % 15 از ردپای زیست محیطی در گردشگری را شامل میشود. بنابراین این مقاله در نظر دارد اثرات زیست بخش اقامتی در گردشگری را مورد نحلیل و بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ردپای زیست محیطی ، معماری گردشگری