شناسایی و اثر بخشی عوامل آموزشی بر شادمانی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه آموزش و پـرورش ناحیه3 تبریز

دانش آموزان و فراگیران به عنوان نیروهای انسانی بالقوه یکی از مهمترین قشرهای اجتماعی در روند نوسازی و توسعه کشور هستند. از این رو، پرورش و تقویت احساس شادمانی و پیشرفت در آنها باعث سعادت جامعه و مؤسسات و سازمانهای آن میشود.لذا پژوهش حاضر در نظر دارد اثر بخشی عوامل موثر در دانش آموزان دوره دوم متوسطه رو شناسایی نماید . این تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه ناحیه 3 تبریز که درسالتحصیلی 95-96 در مقطع سوم دبیرستان ( علوم انسانی، علوم تجربی و ریاضی فیزیک) در حال تحصیل می باشند و 3567 نفر می باشند. و همچنین شامل معلمان، مدیران و معاونین مدارس دانش آموزان ناحیه 3 می باشد. حجم نمونه باتوجه به جدول کرجسی و مورگان، به تعداد 246 نفر می باشند که از بین دانش اموزان دختر در پایه سوم دبیرستان انتخاب شد و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای می باشد و همچنین تعداد 246 نفر معلم و کارکنان مدرسه (مدیر و معاون) از دبیرستان هایی که نمونه دانش آموزان از آن انتخاب شدند انتخاب گردیدند و پرسشنامه ها توسط معلمان پرگردید. ابزارهای این تحقیق شامل پرسشنامه پرسشنامه ادراک از محیط یادگیری سازنده گرا CLES)،پرسشنامه روش تدریس اثربخش ، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) ، پرسشنامه خوش بینی آکسفورد (مثبت اندیشی ) میباشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که سطح معنیداری برای متغیرهای محیط یادگیری و تدریس اثربخش پیش بینی کننده مناسبی برای شادکامی دانش آموزان می باشند. در متغیر شادکامی اثر تعاملی در سطح 0/005 معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

شناسایی ، اثر بخشی ، عوامل آموزشی ، شادمانی ، دانش آموزان