رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با نگرش به ازدواج در دانشجویان دانشگاه هرمزگان

نگرش به ازدواج یکی از مکانیسم های کلیدی برای پیش بینی رفتار واقعی در ازدواج و یکی از بهترین شاخصهای عملکرد در روابط عاشقانه است. از آنجا که طرحوارهها سازه هایی هستند که براساس واقعیت یا تجربه شکل می گیرند و به عنوان واسطه پاسخهای رفتاری افراد را تحت تأثیر قرار میدهند می توانند یکی از عوامل تأثیرگذار بر نگرش به ازدواج باشند. از دیگر عوامل مرتبط با نحوه سپری کردن زندگی روزمره و پاسخ دادن به رخدادها، سبک دلبستگی ماست. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با نگرش به ازدواج در دانشجویان دانشگاه هرمزگان است. جامعه آماری این پژوهش ۱۹۹ نفر بوده است و با روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه شامل پرسشنامه نگرش به ازدواج روزن و براتین، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های بانگ و پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسال کولینز و رید استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که بین حوزه حد و مرزهای مختل و سبک دلبستگی اضطرابی دوسوگرا و نگرش به ازدواج رابطه معناداری وجود دارد و همچنین حوزه حد و مرزهای مختل و سبک دلبستگی اضطرابی / دوسوگرا می توانند نگرش به ازدواج را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

نگرش به ازدواج ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، سبک های دلبستگی