شناسایی و اثر بخشی عوامل آموزشی بر شادمانی در دانش آموزان

دانش آموزان و فراگیران به عنوان نیروهاي انسانی بالقوه یکی از مهمترین قشرهاي اجتماعی در روند نوسازي و توسعه کشور هستند. از این رو، پرورش و تقویت احساس شادمانی و پیشرفت در آنها باعث سعادت جامعه و مؤسسات و سازمانهاي آن میشود.لذا پژوهش حاضر در نظر دارد اثر بخشی عوامل موثر در دانش آموزان دوره دوم متوسطه رو شناسایی نماید . این تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماري شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانهاي دخترانه ناحیه 3 تبریز که درسال تحصیلی 95-96 در مقطع سوم دبیرستان ( علوم انسانی، علوم تجربی و ریاضی فیزیک) در حال تحصیل می باشند و 3567نفر می باشند. و همچنین شامل معلمان، مدیران و معاونین مدارس دانش آموزان ناحیه 3 می باشد. حجم نمونه باتوجه به جدول کرجسی و مورگان، به تعداد 246 نفر می باشند که از بین دانش اموزان دختر در پایه سوم دبیرستان انتخاب شد و روش نمونه گیري تصادفی خوشه اي چند مرحله اي می باشد و همچنین تعداد 246 نفر معلم و کارکنان مدرسه (مدیر و معاون) از دبیرستان هایی که نمونه دانش آموزان از آن انتخاب شدند انتخاب گردیدند و پرسشنامه ها توسط معلمان پرگردید. ابزارهاي این تحقیق شامل پرسشنامه پرسشنامه ادراك از محیط یادگیري سازنده گرا CLES)،پرسشنامه روش تدریس اثربخش ، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) ، پرسشنامه خوش بینی آکسفورد (مثبت اندیشی ) میباشد. یافته هاي تحقیق نشان می دهد که سطح معنیداري براي متغیرهاي محیط یادگیري و تدریس اثربخش پیش بینی کننده مناسبی براي شادکامی دانش آموزان می باشند. در متغیر شادکامی اثر تعاملی در سطح 0/005 معنی دار می باشد.

کلیدواژه ها:

شناسایی ، اثر بخشی ، عوامل آموزشی ، شادمانی ، دانش آموزان