نقش اکوتوریسم رودخانه ها در بالابردن کیفیت محیطی مجتمع ها گردشگری (نمونه موردی روخانه شیرین رود منتهی به سد شهید رجایی)

معماری ازدیرباز درپی پافتن راهکارهایی جهت رفاه وآسایش انسانها بوده است. دراین راستا وجود فضاهای خدماتی، رفاهی که هم نیاز های افراد بومی منطقه و هم گردشگران غیربومی را منتفع نماید لازم و ضروری به نظرمی رسد. توسعه و ساماندهی رودخانه ها می تواند یکی از گزینه های مورد انتخاب باشد که علاوه برحفظ منابع ملی و اکوسیستمی، نقش فزاینده ای دربالا بردن کیفیت محیطی درمحدوده های حرکتی رودها داشته باشند . این موضوع با محوریت اکوتوریسم و حفظ منابع طبیعی و چگونگی بهره وری از آن در جهت جذب گردشگر و رسیدن به دستاورد های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در مسیر رودخانه ها و ارائه راهکارهایی برای استفاده از آن و برنامه ریزی جهت ، چرایی این تحقیق را دربردارد. مسئله اصلی این است که در اکثر منابع طبیعی گردشگری حاشیه رودخانه ها ساماندهی نشده و زمین های اطراف حریم رودخانه ها رها شده اند. دراین میان ایجاد محیطی آرام و به دور از آلودگی های زیست محیطی و آلودگی های بصری که ازعمده ترین معضلات امروزی کشور به شمارمی رود و همچنین فراهم نمودن امکانات مناسب برای بهره مندی کاربران ازچشم انداز زیبای رودخانه، می تواند راهکارهای مناسبی برای این مهم باشد.این پژوهش بر آن است تا با مطالعه نمونه موردی رودخانه شیرین رود منتهی به سد شهید رجایی ساری، به بررسی دقیق چالش های زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی پرداخته و راهکارهای مناسبی را دراین زمینه ارائه دهد. در این پژوهش هم از مطالعات کتابخانه ای و هم از مشاهدات میدانی و تنظیم پرسشنامه برای دستیابی به مبانی نظری طراحی بهره برده شده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، رودخانه ، معماری