مروری بر رویکردهای سیاستی مکاتب اقتصادی در رابطه با تغییرات اقلیمی

تغییرات اقلیمی یکی از مسائل تعیین کننده کنونی است. این تغییرات، پدیده های زیست محیطی هستند که پیامدهای جدی اقتصادی را به همراه دارند، که به موجب آن رفتارهای فعلی به منظور نظارت بر منابع آینده، مورد بازنگری قرار می گیرد. در همین راستا، سیاست هایپیشنهادی به دنبال تغییر شکل فعالیتهای اقتصادی هستند. با این حال، راه حلهای حوزه تغییرات اقلیمی و تأثیرات اقتصادی آن، چنان متنوعو پیچیده است که دستیابی به راه حل نهایی را بسیار دشوار می کند. راهکارهای متفاوتی که مکاتب اقتصادی برای پیشبرد اهداف خود ارائه می-دهند، بر عدم دستیابی به اجماع در اخذ رویکردی یکپارچه دامن می زند. تا کنون سیاست های فراوانی توسط مکاتب رایج اقتصادی در دنیا برایحل این موضوع ارائه شده است، که عبارتند از: حق انتشار گاز کربن، مالیات کربن، حمایت از نوآوری در ایجاد و توسعه فناوری های پاک و یارانهیا الزامات نظارتی برای حمایت از انرژی های تجدیدپذیر موجود.سیاست های کلان دولت ها در جهان کنونی ذیل یکی از این سه مکتب جای دارد: نئوکلاسیک محافظه کار، نئوکلاسیک لیبرال و اقتصاد نئوکینزی،همه این مکاتب در قرن بیستم پایه گذاری شده است. با این حال، یک مکتب اقتصادی به تازگی در قرن بیست ویکم در حال ظهور بوده که از آنبا عنوان "اقتصاد نوآوری" یاد میشود. این مقاله به دنبال آن است که توضیح دهد، چگونه چهار مکتب اقتصادی رقیب با راهبردهای اقتصادیگوناگون در بحث سیاستگزاری در تغییرات اقلیمی، تعامل دارند.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، نئوکلاسیک محافظه کار ، نئوکلاسیک لیبرال ، اقتصاد نئوکینزی ، اقتصاد نوآوری