فائزه شهاب - دانشجوی دکترای شهرسازی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

مشكلات بافتهاي فرسوده درشهرهاي بزرگ همواره یكي ازدغدغه هاي مردم ومدیران شهري بوده است، زیرا سكونت وكار دراین نوع بافتهاي شهري هرگز بازدهي مطلوب را ندارند زیرااستاندارهاي مسكن زندگي درآنها بدليل فرسودگي شدید یا نسبي بسيار پایين تر از قسمت هاي دیگر شهر ميباشد. بافت فرسوده شهري به بافتي اطلاق ميشود كه از ابعاد كيفي وكمي وهمچنين ازلحاظ تجهيزات و تأسيسات شهري در سطح پایين قرار گرفته باشد مشكلات اصلي اینگونه بافتها بهنگام مخاطرات طبيعي بروز ميكند كه باید توجه مسئولين بيشتر متوجه اینگونه بافتها باشد عنوان بافت فرسوده شهري به با فتي اطلاق ميشود كه از ابعاد كيفي وكمي مسكن وتاسيسات وتجهيزات وابسته به آن درسطح بسيار پایيني از برخورداري است.این بافت بعنوان بافتي ناكارآمد معرفي ميشود واز اینرو مساله بهبود بخشيدن به آن روي مينماید. این بهسازي بسته به نوع فرسودگي بافت مراحل مختلفي را شامل ميشود.تهيه واجراي طرحهایي كه به انحاء مختلف سعي در بهبود وضع این بافتها دارند ،نيازمند بررسي همه جانبه كمبودهاي موجود وبرنامه ریزي مداوم براي رفع معضلات اینگونه بافتهاست .بررسي همه جانبه بدین معناست كه درنوسازي وبازسازي این بافتها ميبایست دركناربهبود بخشيدن به وضع مسكن كه حدود 40 درصدازبافتهاي شهري راتشكيل ميدهد سایر نيازهاي معيشتي ساكنين نيز كه در حيطه تاسيسات و تجهيزات شهري است تامين شود.

بافت فرسوده ، برنامه ریزی، بافت ها، فرسودگی