بررسی جایگاه نور در معماری بناهای مذهبی ایران

نور طبیعی که سرچشمه آن خورشید است، اولین شرط برای بینایی و عنصری ضروری در معنا بخشی به آثار معماری می باشد. تجلی نور در بنا حس های مختلفی در محیط داخلی برای کاربران فضا به وجود می آورد که با ایجاد فضایی معنوی در معماری بناهای مذهبی دارای نقش نمادین علاوه بر ضرورت فیزیکی آن می باشد. از این رو در ادیان مختلف جایگاه والایی دارد و تداعی کننده حضور پروردگار است. به طور کلی نور در معماری این نوع بناها علاوه بر تاثیرات مستقیم همچون ایجاد روشنایی دارای تاثیراتی غیر مستقیم همچون اثرگذاری بر بعد روانشناختی عابدان و کم کردن بار مادی بنا می باشد. در این مقاله از روش توصیفی- تحلیلی، بر مبنای مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است و اهداف آن بررسی جایگاه نور در معماری بناهای مذهبی ایران و تاثیر رمزگونه آن در ایجاد حس معنویت برای عبادت کنندگان و القای حس سبک سازی در این گونه بناها می باشد.

کلیدواژه ها:

نور طبیعی ، بناهای مذهبی ایران ، فضای معنوی ، نقش نمادین نور