الگوسازی طراحی مسکن معاصر با رویکرد خانه های سنتی ایرانی

خانه به عنوان پایگاه الگوی رفتاری خانواده و مکان شکل گیری رفتار، فرهنگ و اخلاق در اجتماع می باشد. خانه ی سنتی ایرانی مکانی مناسب برای این مهم بود، با حرکت در این خانه ها، امکان شکل گیری فضاهای پیوسته که به نقش بازی در میان دیوارها و سقف ها و کف ها مشغولند فراهم می شود،. و با انسانی که در فضای خانه زندگی می کند سخن می گویند. در خانه ایرانی، فضای ساخته شده انسان وار است. ولی معماری و فضاسازی امروز ایران، خصوصیت ایرانی بودن خود را تا حدودی ازدست داده است، برتری با دیوارها و سقف ها و کف ها است، که سخت و صلب هستند؛ فضای آپارتمان ها غیر منعطف هستند و امکان به کارگیری فضا توسط انسان به شیوه ای که برای زندگی اش می پسندد، فراهم نیست. آپارتمان، چهاردیواری است که به دور از تنوع نیازهای انسان، به شکلی یکسان و تقریبا تیپ بندی شده در تمام شهرهای ایران امروز تکرار شده است. در این مقاله با بررسی خانه و معماری سنتی ایران و یادآوری ارزشها ومعیارهای آن، به تحلیل آن پرداخته و با تکیه برمبانی ومعیارهای طراحی سنتی و نیازمندیهای زندگی امروز، به ارائه الگوهایی برای خانه های امروزی می پردازیم. این مقاله دارای ماهیتی توصیفی و تحلیلی است و گردآوری اطلاعات آن عمدتا0 مبتنی بر روش کتابخانه ای است. بدین منظور با بهره گیری از کتب، مقالات و سایر اسناد موجود داخلی و خارجی مرتبط با موضوع، اطلاعات موردنیاز گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

خانه ی سنتی ، خانه ایرانی ، معماری ، آپارتمان ، معماری سنتی.