ارزیابی عملکرد سازه ایی ساباط ها در معماری بومی سنتی ایران؛ (نمونه موردی ساباط های شهر یزد)

ساباط ها یکی از عناصر تشکیل دهنده معماری و شهرسازی در اقلیم گرم وخشک ایران هستند.در استان هایی مانند یزد،کرمان،اصفهان،خوزستان،خراسان جنوبی و... به عنوان یک عنصر کاربردی معماری مورد استفاده قرار گرفته اند.بیشترین کاربرد ساباط ها به عنوان پدید آورنده سایه مطرح شده است.هدف از این پژوهش بررسی ساباط به عنوان عنصری تاثیرگذار بر آسایش محیطی است و همچنین بررسی چگونگی عملکرد ساباط ها پرداخته شده است.روش تحقیق در این پژوهش توصیفی_تحلیلی است که با استناد به کتب و مقالات و بررسی های میدانی ساباط ها از نظر عملکرد و سازه شکل گرفته است. امروزه به دلیل افزایش سطح رفاه اجتماعی جامعه و گسترش کورکورانه معماری مدرن در سیستم های معماری و شهرسازی ایران استفاده از عناصر سنتی مثل ساباط ها با راندمان عملکردی و سازه ای فراموش شده است.از این رو استفاده از ساباط ها در شهرسازی و معماری علاوه بر عملکرد سازه ای باعث ایجاد فضایی سایه انداز برروی معابر در اقلیم گرم و خشک می شده است.

کلیدواژه ها:

ساباط ، یزد ، آسایش محیطی ، اقلیم گرم و خشک ، عملکرد ساباط ها ، سازه سنتی