سکونتگاه غیررسمی و انگ خوردگی

طی دهه ای اخیر، محلات نابسامان و سکونتگاه های غیر رسمی، به طور عمده در حاشیه شهرها شکل گرفته و گسترش یافته اند. اغلب ساکنان این مکانها از روستا به شهر مهاجرت داشته اند. مکانها در شهرها به مکانهای فرودست و فرادست تقسیم شده اند که اغلب ساکنین سکونتگاه های غیررسمی از طرف افراد و یا مکانها دیگر مورد انگ قرار گرفته اند. بر این اساس پژوهش حاضر درصدد آن است که برچسب هایی که افراد و نهادها به مکانهای مختلف میدهند را بررسی کنند. روش این پژوهش اسنادی - کتابخانه ای است و نتیجه این پژوهش نشان میدهد که افراد به واسطه ی بازتولید انگها در سکونتگاه ها روابط درون محله و برون محله را می سازند و این انگ منجر به ایجاد تصویری از آن سکونتگاه میشود که هر منطقه و ناحیه ای به نوعی واجد انگ هستندکه منجر به معنا دادن به آن مکان میشود. شهر تنها دارای بعد آشکار نیست بلکه بعد پنهان نیز دارد در فضاهای شهری نیز سکونتگاه های غیر رسمی وجود دارد که عدهای از افراد در مناطق دیگر به آنان انگ میزنند.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه غیررسمی ، انگ ، فضاسازی ، طرد اجتماعی.