مروری بر روش های خوشه بندی مبتنی بر منطق فازی در شبکه حسگر بی سیم

شبکه حسگر بی سیم، یک شبکه موردی بی سیم است که گره های حسگر در آن، داده های حاصل از محیط فیزیکی را جمع آوری و پردازش می کنند و به یک ایستگاه مرکزی انتقال می دهند، بنابراین امکان نظارت و کنترل پارامترهای فیزیکی مختلف را فراهم می کند. منطق فازی، توجه محققان را برای ایجاد و توسعه پروتکل های خوشه بندی در شبکه حسگر بی سیم به خود جلب کرده است. با توجه به عدم اطمینان موجود در محیط های شبکه حسگر بی سیم، پروتکل های خوشه بندی از منطق فازی استفاده می کنند. سرخوشه، کنترل کننده محلی داده است که به دلیل مصرف انرژی زیاد، آسیب پذیر می باشد. بنابراین، برای افزایش طول عمر شبکه حسگر بی سیم، نقش سرخوشه باید میان گره ها توزیع شود. برای دستیابی به مصرف انرژی یکنواخت، سطح انرژی باقی مانده سرخوشه باید ردیابی شود. با استفاده از متغیرهای ورودی و خروجی فازی، عدم اطمینان ذاتی در ماهیت شبکه حسگر بی سیم به شیوه ای موثر بررسی می شود. علاوه بر این، منطق فازی دارای پیچیدگی محاسباتی کمتر وانعطاف پذیری بیشتری نسبت به روش های دیگر است. سیستم استنتاج فازی می تواند برای به دست آوردن ترکیبی بهتر از پارامترهای ورودی قابل استفاده برای تولید خروجی مطلوب، به کار گرفته شود. در این مقاله، روش های خوشه بندی مبتنی بر منطق فازی در شبکه حسگر بی سیم مرور می شوند.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم ، خوشه بندی ، منطق فازی