معصومه ذبیحی - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی یادگار امام (ره) واحد شهر ری
صغری رادان - استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی یادگار امام (ره) واحد شهر ری

شکر، یکی از آموزه های دینی در اسلام است که تاکید بسیاری در آیات قرآن درباره آن شده است. خود قرآن بیان می کند که دوستداران خداوند متعال بسیار صابرند، اما شکر گزاران تعدادشان قلیل است. این نکته قابل توجهی است که شکر ، نعمت انسان را افزون می سازد و او را از مصیبت ها و تنگناهای زندگی خارج می گرداند .در نتیجه موضوعات کمتری برای صبوری انسان پیش می آید. اما آدمی پی به این فرمول فلسفی نبرده و چون کمتر شکرگزار نعمت های الهی است، بیشتر آنها را ازدست می دهد و درمقابل فقدان آنها صبوری می کند. در این مقاله به اهمیت وجایگاه شکر در زندگی معرفتی انسان پرداخته و سپس اقسام ذکر و رابطه آن با دیگر مراتب سلوکی آدمی (ذکر، نعمت،سیر و سلوک و صبر) بررسی می شود. و به این سوال پاسخ داده می شود که صبر و شکر چه تفاوت هایی دارد و آیا یکی هستند و اگر این گونه نیست کدام یک برترند، لیکن می توان به اختصار بیان کرد که طبق آیات قرآن شکر برتر از صبر است زیرا تعداد شاکران طبق صریح قرآن اند کند.

شکر، نعمت، منعم، عرفان نظری، عرفان عملی