مطابقت های تاریخی درروایت شاهنامه ازپادشاهی همای وفرزندش داراب

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 205

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HICONG02_168

تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1399

چکیده مقاله:

فردوسی بزرگ ترین ستون زبان وادبیات فارسی ایران و شاهنامه ی نامی اش یکی از بزرگ ترین کتب حماسی وادبی ایران وجهان است. شاهنامه ای که در سه بخش اساطیری ، حماسی و تاریخی دورنمای کلی دارد ودر دوره یتاریخی نمود خود را از پادشاهی شاهان ایرانی نشان می دهد. یکی از بخش های که مورد بی مهری فردوسی پژوهان قرارگرفته است بخش تاریخی شاهنامه است که البته کم توجهی و بی میلی فردوسی به ادامه روایت هاست. اینمکتوب که با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته است نشان می دهد که فردوسی درنگارش این بخش هم به روایت های شفاهی بیشترتوجه داردتا اصالت موضوعات وتواریخ مستقل. او براساس احساسات شاعرانه با دیگرانتفاوت دارد وشاید از افراط ها وتفریط هادر آن ابایی نداشته باشدواز طرف دیگر شخصیت ملی گرای فردوسی ازمنابع اصلی تاریخی کم بهره برده است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

پروین رضایی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران