تعیین اثر بخشی طرحواره درمانی بر اختلال سلوک در دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر دورود

هدف پژوهش حاضر طرحواره درمانی بر اختلال سلوک دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهرستان دورود در سال تحصیلی 98-97 بود. پژوهش به صورت نیمه آزمایشی (پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل) همراه با روش نمونه گیری به شیوه ی در دسترس و هدفمند انجام شد و از پرسشنامه های اختلال سلوک و طرح واره یانگ در این پژوهش استفاده گردید. پرسشنامه ها توسط دانش آموزان 11 تا 14 ساله مدرسه ای در دورود تکمیل گردیدند و 30 نفر از کسانی که نمرات بالاتر تر از متوسط در اختلال سلوک دریافت کرده بودند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. سپس گروه آزمایشی مورد مداخله درمانی قرار گرفت و گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله باقی ماند. پس از اتمام مداخله درمانی، مجداً هر دو گروه پرسشنامه های مذکور را تکمیل نمودند. در نهایت پرسشنامه ها جمع آوری شده و اطلاعات توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد طرحواره درمانی بر اختلال سلوک دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهرستان دورود اثربخش است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، اختلال سلوک ، طرح واره یانگ ، نوجوانان