مقایسه نظریه امپریالیسم جهانی و نظریه استکبار جهانی در مواجهه با مسئله عقب ماندگی

بیش از یک قرن است که متفکران علوم سیاسی و جامعه شناسی درباره آینده روابط بین الملل به صورت جدی نظریه پردازی کرده اند و هم اکنون نیز این موضوع یکی از اصلی ترین چالش ها در این زمینه محسوب می شود.ظهور سرمایه داری و سلطه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تعداد کمی از کشورها بر نظام بین الملل یکی از عوامل بروز مساله ای به نام عقب ماندگی در برخی کشورهای جهان محسوب می شود که از این کشورها با عنوانکشورهای جنوب یاد می گردد. مقاله حاضر تلاش می کند ضمن تبیین مساله عقب ماندگی و خاستگاه های آن، راهکارهایی را برای غلبه بر این مسئله در کشورهایی که به آن دچار هستند، نشان دهد. این مقاله اندیشههای متفکران مطرح را در ذیل دو نظریه امپریالیسم جهانی و استکبار جهانی بررسی نموده است. متفکران نظریه امپریالیسم که عمدتاً در زمره متفکران مارکسیستی محسوب می شوند، معتقدند که امپریالیسم، دلالتبر وضعیتی اقتصادی-سیاسی است و مبارزه طبقاتی با سرمایه داری، راه اصلی مبارزه با عقب ماندگی است. فرضیه اصلی مقاله این است که ذیل نظریه استکبار جهانی، استکبار جهانی عامل اصلی عقب ماندگی است وراه مبارزه با عقب ماندگی، در درجه اول نه مبارزه با سرمایه داری که مبارزه با استکبار است و استکبار دلالت بر وضعیت روانی-سیاسی دارد. این مقاله با تاکید بر اندیشه های رهبران انقلاب اسلامی به تبیین این موضوعپرداخته است

کلیدواژه ها:

امپریالیسم ، استکبار ، عقب ماندگی ، سرمایه داری ، انقلاب اسلامی