بررسی رابطه مطلوبیت طراحی فضای شهری برای معلولین و حفظ حقوق شهروندی با رویکردی بر توسعه پایدار شهری (مورد مطالعه : شهر شیراز)

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کابردی از لحاظ روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مطلوبیت طراحی فضای شهری برای معلولین و حفظ حقوق شهروندی با رویکردی بر توسعه پایدار شهری می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان رشته شهرسازی و برنامه ریزی شهری دانشگاه های شهر شیراز می باشند که 200 نفر به عنوان نمونه، به صورت تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه بین آنها توزیع شد. روایی سؤالات پرسشنامه توسط اساتید و متخصصان مورد تأیید قرار گرفت، پایایی آن نیز با آزمون آلفای کرونباخ 0.79 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه از نرم افزار spss استفاده شده است. با توجه به غیر نرمال بودن داده های پرسشنامه، برای بررسی فرضیه های تحقیق از آزمون ناپارامتریک اسپیرمن استفاده شده است. نتایج حاکی از آن بود که رابطه همبستگی بین دو متغیر مطلوبیت طراحی فضای شهری برای معلولین و حفظ حقوق شهروندی با ضریب 882 / 0 تایید شده و با sig=0.000 و در سطح اطمینان 95 درصد مورد قبول است. به دلیل این که سطح معناداری در ضریب همبستگی کمتر از پنج درصد است، لذا رابطه مستقیم و معناداری بین دو متغیر مطلوبیت طراحی فضای شهری برای معلولین و حفظ حقوق شهروندی وجود دارد و در نتیجه فرض 0H رد شده و فرض 1 H مورد تأیید است. که رابطه همبستگی بین دو متغیر مطلوبیت طراحی فضای شهریبرای معلولین و توسعه پایدار زیست محیطی با ضریب 739 / 0 تایید شده و با sig=0.000 و در سطح اطمینان 95 درصد مورد قبول است. همچینین رابطه همبستگی بین دو متغیر مطلوبیت طراحی فضای شهری برای معلولین و توسعه پایدار اجتماعی و فرهنگی با ضریب 800 / 0 تایید شده و با sig=0.000 و در سطح اطمینان 95 درصد مورد قبول است. در نهایت رابطه همبستگی بین دو متغیر مطلوبیت طراحی فضای شهری برای معلولین و توسعه پایدار اقتصادی با ضریب 791 / 0 تایید شده و با sig=0.000 و در سطح اطمینان 95 درصد مورد قبول واقع شد

کلیدواژه ها:

طراحی فضای شهری ، معلولین ، حقوق شهروندی ، توسعه پایدار