ارزیابی میزان اثر بخشی درونی و بیرونی دوره های کارکنان منطقه ویژه اقتصادی بندرامام خمینی

هدف این پژوهش، ارزیابی میزان اثربخشی درونی و بیرونی دوره های آموزشی کارکنان منطقه ویژه اقتصادی بندرامام خمینی (ره) آنان بود. روش تحقیق آن از نوع توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه کارکنان منطقه ویژه اقتصادی بندرامام خمینی (ره) بود. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری خوشه ای مرحله ای بوده است. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته مشتمل بر دو بعد اثربخشی بیرونی و درونی بود، که پس از محاسبه روایی و پایایی، بین افراد نمونه توزیع و جمع آوری گردید. اطلاعات با استفاده از روش های آمار استنباطی (تی تست تک نمونه ای، تی تحلیل شد. نتایج نشان داد که: 1) کارکنان اثربخشی spss تست مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه) و با کمک نرم افزار درونی دوره های آموزشی را پایین تر از سطح کفایت مطلوب ارزیابی نموده اند. 2) کارکنان اثربخشی بیرونی دوره های آموزشی را پایین تر از سطح کفایت مطلوب ارزیابی نموده اند. 3) بین میانگین اثربخشی درونی دوره های آموزشی از دیدگاه کارکنان با مدارک تحصیلی مختلف تفاوت معناداری وجود ندارد. 4) بین میانگین اثربخشی درونی دوره های آموزشی از دیدگاه کارکنان زن و مرد تفاوت معناداری وجود ندارد. 5) از دیدگاه کارکنان، بین اثربخشی درونی و بیرونی دوره های آموزشی تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، آموزش ، اثربخشی درونی ، اثربخشی بیرونی