مروری بر کاربرد سنجش از دور در علوم بیابان

بیابان زایی یک مشکل جدی زیست محیطی می باشد که بر زندگی بسیاری از افراد - بخصوص در کشورهاییکه دارای آب و هوای خشک و نیمه خشک هستند - به طور مستقیم و غیر مستقیم اثر می گذارد. علل بیابانزایی متنوع و پیچیده است و می تواند از فعالیت های اقتصادی، زیست محیطی و یا شیوه های استفاده ازاراضی ناپایدار ناشی شود. نتیجه بیابان زایی تنوع زیستی را کاهش می دهد و توانایی زمین را برای حمایت اززندگی کاهش می دهد. فرآیندهای طبیعی و همچنین فعالیت های انسانی این روند را آغاز می کنند. از جملهعلت های طبیعی بیابان زایی، خشکی و شرایط ناپایدار آب و هوایی و فرسایش آب یا باد است و همچنینفعالیت های انسانی که می تواند باعث بیابانزایی شود شامل زراعت بیش از حد ، چرای زیاد، جنگل زدایی ومدیریت نامناسب آب است. در دهه های اخیر سنجش از دور در تشخیص فرآیندهای بیابان زایی از جملهتغییر در پوشش گیاهی طبیعی، کاربری اراضی و خاک کارآیی زیادی نشان داده است. امکان بررسی پوششدر زمان های محتلف که توسط ماهواره ها ارائه می شود، استفاده از تصاویر سنجش از دور برای نظارت برتغییرات در پوشش زمین و استفاده در طول زمان را تسهیل می کند. داده های سنجش از دور برای استخراجاطلاعات قابل اعتماد برای ارزیابی تغییرات محیطی و کیفیت زمین در هر منطقه خاص بسیار مهم هستند.تکنیک های مختلفی در سنجش از دور همراه با روش های تحلیلی مانند NDVI یا طبقه بندی داده هایاولیه را ارائه می دهد که می تواند برای ارزیابی فرآیندهای بیابان زایی مورد استفاده قرار گیرد. چندین شاخصاصلی و پرکاربرد در فرآیندهای بیابان زایی شناسایی شده است که می توان از راه دور برای شناسایی ، نظارتو نقشه برداری مناطق آسیب دیده استفاده کرد. تغییر پوشش گیاهی و کاربری اراضی، خشکسالی، جنسخاک و فرسایش بادی و آبی و همچنین شهرسازی رایج ترین شاخص های بیابان زایی است که توسط محققان استفاده می شود. از نتایج مطالعات می توان برای تصمیم گیری های مهم مدیریتی، زیست محیطی و سیاسی استفاده کرد. بنابراین ، باید در استفاده از تصاویر اخیر دقت کرد ، تکنیک مناسب را انتخاب کرد و تا آنجا که ممکن است داده های اضافی نیز در نظر گرفته شود تا نتایج قابل اعتماد و قوی بدست آید.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، سنجش از دور ، ماهواره ، خاک