نقش تاب آوری، خودکارآمدی، خوش بینی و امیدواری در پیش بینی گرایش به مصرف مواد در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر مطالعه نقش تاب آوری، خودکارآمدی، خوش بینی و امیدواری در پیش بینـی گـرایش به مصرف مواد در دانش آموزان میباشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی میباشـد. جامعـه آمـاری مورد نظر در این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان دوره متوسطه دخترانه شهر تهران میباشـد. روش نمونـه گیـری این پژوهش به صورت خوشه ای چند مرحله ای می باشـد کـه ابتـدا بـه صـورت خوشـه ای از بـین مـدارس دوره متوسطه مدارس انتخاب شدند و از بین دانش آموزان به صورت تصادفی ساده به تعـداد ۱۲۰ نفـر انتخـاب شـد و پرسشنامه های تاب آوری، خودکارآمدی، خوش بینی و امیدواری و پرسشنامه سنجش گرایش به مصـرف مـواد در اختیار دانش آموزان قرار گرفت تا تکمیل کنند و در نهایت پرسش نامه های جمع آوری شـده و اطلاعـات توسـط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های پژوهش، با آزمون رگرسـیون چنـد گانـه مـورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتـایج تحلیـل فرضـیات نشـان داد کـه تـاب آوری، خودکارآمـدی، خـوش بینـی و امیدواری می توانند گرایش به مصرف مواد را پیش بینی کنند یعنی هر چقـدر میـزان تـاب آوری، خودکارآمـدی، خوش بینی و امیدواری در دانش آموزان بیشتر باشد بر گرایش به مصرف مواد تاثیر معکوس می گذارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، خودکارآمدی ، خوش بینی ، امیدواری ، مصرف مواد ، دانش آموزان